Op weg naar de New York Marathon met de CliniClowns

Lopen doe ik al jaren, dat wel èn met veel plezier ook. Regionaal en landelijk heb ik aan mooie wedstrijden meegedaan. Maar nog nooit aan een van de meest aanspreken loopwedstrijden op deze aardbol: de New York Marathon!

Waarom niet eigenlijk? Te ver weg, te kostbaar, te vermoeiend om voor zo’n lange afstand optimaal te gaan trainen. Genoeg argumenten om vooral niet te gaan. Maar wat dan als het blijft “kriebelen” en je er bewust en onbewust veel aan loopt te denken hoe het zou zijn om samen met ruim vijftigduizend anderen door “de grote appel” heen te bijten. Totdat ik maar eens ben gaan informeren of ik een kaartje kon bemachtigen en al gauw bleek dat zoiets absoluut niet zo eenvoudig is als het lijkt. Alleen door deelname aan sponsorteams kun je relatief eenvoudig aan een startbewijs komen. Met als tegenprestatie de inspanning die je moet leveren om geld, best veel geld eigenlijk, bij elkaar te harken om zo je deelname bewijs te kunnen verdienen.

Allright… Mijn deelname begint al een beetje vorm te krijgen. Al moet de keuze voor het goede doel dan nog, wel even, gemaakt te worden. Totdat alles snel op z’n plek valt. Tijdens de BMW RT forum tour 2014 wordt geld ingezameld voor de CliniClowns. Op Facebook “like” ik hun pagina en zie een oproep voor de allang verstreken training van 18 mei waarop ik toch reageer met een berichtje. Tijdens de vakantie wordt ik gebeld door ene enorm enthousiaste Dominique Knaepen met de vraag of ik nog geinteresseerd ben om mee te lopen?

Onmiddellijk zeg ik ja, vooral ook omdat mijn vrouw Anka ook super enthousiast reageert. Thuisgekomen vul ik snel de al ontvangen formulieren in en start met de trainingen om op tijd klaar te zijn voor deze “hell of a job”. Want hoewel zeer uitdagend ervaar ik de marathon ook als een berg waar ik tegen op zie.

Al snel blijkt dat het CliniClowns team uit zeer enthousiaste lopers en begeleiders bestaat. Jaap Vallentgoed van wie de eerste indruk me gelukkig bedroog. Hij leek me superstreng maar blijkt de vriendelijkheid zelve. Johfra en Wytse onze meelopende fysiotherapeuten die gedacht moeten hebben dat ik ze voor de gek hield toen ik serieus tijdens de laatste training om een massage vroeg. Die ik dus niet kreeg omdat ik (hopelijk en waarschijnlijk) te fit over kom?

En dan de lopers zelf: onze “modellen” Kelly, Rinke, Gonnie, Petra (all amongst the other kinds of beauty’s off course) en last but not least Jermaine himself ;-)! Van enorm ervaren zoals Rick tot eerstelingen als ik zelf. En alles daar tussen in. leuke maar nog te korte gesprekken inmiddels gehad met Bé, Allard, Gonnie (net als ik inkoopmanager) en Remko.
Rick is mijn kamergenoot waarmee ik al wel veel FB reacties heb uitgewisseld maar die ik nog maar weinig woordelijk gesproken heb. . Kortom een mooie, leuke groep om een individuele maar ook vooral een groepsprestatie mee neer te zetten in New York.

New York dat nu al snel dichter bij komt en de duurlopen vooral in de tijdsomvang ervan worden uitgebreid. Waarbij ik zelf al tot ongeveer 28km gelopen heb en moet constateren dat ik er daarmee voor mijn gevoel nog lang niet ben…. Ik moet er maar op vertrouwen dat mijn lichaam zich toch aan het aanpassen is op de prikkels die ik er op aan het uitoefenen ben.

En ook de sponsoring wordt belangrijker. De eerste €2K is toegezegd. De statiegeld bussen zijn deze week geplaatst. Op 30 september is hartje Borne een en al kloppend CliniClowns hart. Met medewerking van “onze” Bornse RTL 4 weerman Dennis Wilt en Talisa Wolters Miss Supranational en Miss Grand en daarmee een echte Queen of the East wordt Borne CC minded gemaakt. Op het Dorsetplein houden we een grootse New York Pizza and Icecream Party waarbij muziek en Barbabubbels (google maar eens…) niet ontbreken. Hierbij is hopelijk iedereen van het CC NYM-2014 team aanwezig maar in ieder geval bij deze van harte er voor uitgenodigd. Om te zien hoe naar verwachting rijkelijk gedoneerd zal gaan worden. Met als belangrijkste tegenprestatie op 2-11-2014, na al mijn inspanningen, om, lachend, heel en gelukkig over de finish te lopen.

Waarom lopen voor de Cliniclowns? Omdat er niet veel belangrijker dingen te bedenken zijn dan de lach op het gezicht van een ziek en kwetsbaar kind. Daarom loop ik me uit de naad en vraag al mijn sponsoren om hun bijdrage om zoiets op het oog heel simpele doel te bereiken. Met recht dus: AAN DE SLAG VOOR EEN LACH

Www.loopvoorcliniclowns.nl/nym-2014/profiel/stefan_van_leeuwen

Over de Zevenheuvelen…editie 2013

Zondag 17 november was het weer zover. De jaarlijks voor velen (en ook voor mij) op de loopagenda terugkerende Zevenheuvelenloop. Met speelruimte om vertragingen bij het spoor te voorkomen van huis gegaan. Maar goed ook want al in Hengelo blijkt Syntus lak te hebben aan de NS waardoor ik net de aansluiting mis. En omdat ik niet aan het uitvallen  van treinen door de zondagsdienst dacht en daardoor niet in de Intercity stapte verkleinde mijn marge om op tijd aan de start te staan tot 15-20 min. Gelukkig studeert dochter Mirthe in Nijmegen en kon zij mijn jas en rugzak toch nog op tijd aanpakken… Van het station tot het startvak kon ik ontspannen warmlopen zonder teveel afkoeltijd tijdens het wachten op de start te verliezen. Mooi droog loopweer, wel grijs maar met een prettige looptijd van een graad of 8. Haile Gebreselassie schoot ons uit de startblokken al duurde het toch nog een kwartiertje voordat mijn chip over de mat met de tijdregistratie kon beginnen. De eerste 5 km lopen al direct tamelijk glooiend omhoog. Wanneer je daar onvoldoende rekening mee houdt moet je dat de laatste vijf km bezuren. Kortom ging ik nu eens echt rustig van start. De benen voelden goed hersteld aan van het rustige 12 km duurloopje van donderdagavond. Op 6 km liet ik zoals altijd de eerste drinkposten letterlijk en figuurlijk links liggen. Voor me doemde de beroemde en gevreesde Zevenheuvelenweg op. Een prachtige weg vooral wanneer je er het uitzicht op de duizenden lopers voor en achter je in kolonne bewegend hebt. Lekker in mijn ritme gekomen had ik de tijd om van dit wonderlijke schouwspel te genieten. Jong en oud maar de meesten toch wel goed voorbereid in soms fraaie uitmonsteringen. Was dat een loper of een kanarie in dat gele pak? En hoewel niet echt in blauw op straat liepen er goed herkenbare dienders van de Hermandad mee. Wel zo veilig 😉 te weten dat deze hun boevenvangconditie op peil hadden. De heuvels wisselden elkaar af. Bij het 9km punt gekomen moest ik door de knieën; de opblaasbare boog was blijkbaar lek en kon maar net hoog genoeg gehouden worden om de lopers er onderdoor te laten. Op het 10km punt wist ik dat na nog maar 2km stijgingen de afdaling naar de finish zou gaan beginnen. Samen met een gelletje gaf me dat de juiste spirit om langzaam aan al wat te versnellen. Het publiek leefde enthousiast mee en moedigde ons aan door af en toe ons op het startnummer af te lezen naam te scanderen. Met het vooruitzicht straks bij mijn dochter op verhaal te kunnen met daarna een lekker etentje kreeg ik de laatste vleugels. 13 km dus nog maar 2 km… Het asfalt vloog voor mijn gevoel onder mij door. De laatste 150 meter sprintte ik zo hard mogelijk. Met mijn eindtijd van 1:12:26 was ik heel tevreden. Ik had met een negatieve split de tweede helft sneller dan de eerste en dus goed mijn krachten verdeeld hebbende gelopen. Direct na de finish van dit weer strak georganiseerde loopfeestje bleek Mirthe ook mijn doorkomst op het juiste moment digitaal te hebben vastgelegd! Weer zo’n dagje genieten van loopsport pur sang was dit dus! Met hulde aan de organisatie en tot volgend jaar.

Een gewone training bestaat niet….

Op donderdagavond starten vanaf de Spar in de Stroom Esch meestal ongeveer 5 tot 8 mensen. Vandaag waren Jeanette en ik maar met z’n tweeën. Omdat Jeanette mijn gebruikelijke tempo als veel te hoog voor haar inschatte gaf ze aan wel alleen te willen gaan lopen. Het kostte me enig aandringen om haar toch over te halen. Niet nadat ik beloofd had om mijn tempo aan het hare aan te passen. Even over half acht vertrokken we. Het was droog en met zo’n graad of acht prima loopweer. Als looptrainer vertel ik vaak dat een duurloop tempo vaak te hoog ligt. Een mooie uitdaging dus om het eens volgens het boekje te doen. In een mooi rustig tempo van onder de 11km/uur ging we richting de Bornsche Maten de wijk uit om bij “Ikea” links af te slaan en rechtsaf over de A1 naar de Bornsestraat. Een heel vertrouwde en al vele malen gelopen route. We kletsten wat over ditjes en datjes terwijl we via de Wegtersweg richting de Westermaat over de nieuwe fietssnelweg F35 naar Ikea boemelden. Onderweg mooi de tijd nemend om op de houding en de paslengte te letten. Voor we het wisten was er na bijna 12km al weer een eind gekomen aan deze training. Na mijn medeloopster bedankt te hebben kwam ik voldaan thuis van deze heerlijke training. Waarvan ik dus dacht: een gewone training bestaat niet.